Vanuit de malaise baant een dromenreus zich een weg door de wolken.
Op weg naar het licht kijkt hij schuchter om zich heen.
Vliegensvlug baant hij zich een weg over bergen en dalen, ontmoet verschillende volken
al voelt hij zich best alleen.

De meren zijn spiegels en de bomen dragen wit bont
Hij omarmt de zachte nacht, laat zich leiden door de noorderlijke winden en de ijzige kou.
Dit veelzeggende niemandsdal waar hij zich bevondt,
maakte van een droom een surreële werkelijkheid van berouw.

Finland, winterland, parel van verlangen, land van uitgestrekte vlakten dat in de vergetelheid werd gebracht.
Weinigen zullen zich wanen in die wondere wereld van ervaringen,
toch hervond deze dromenreus zijn creatieve kracht.

Hij zou zijn verhalen delen met elk en iedereen.
Zodat zielig zoekende zielen zichzelf zullen zien door zijn ogen,
 zo is hij niet meer alleen.

De storm

“Ik hunker naar de herfst”, zei de eekhoorn tegen de mier.
“Het is nu winter,” merkte de mier verontwaardigd op, “zou je niet liever willen dat het eerst lente en zomer wordt?”
“Nee”, zei de eekhoorn vastbesloten.
“Ben je ook niet jarig tijdens de lente?”, vroeg de mier.
“Verjaardagen zijn niet zo belangrijk. Ze komen namelijk elk jaar terug, dus als ik dit jaar mijn verjaardag mis, is dat niet zo erg.”
De mier keek de eekhoorn achterdochtig aan: “Dat zeg je al zes jaar, mijn vriend.”
Hierop wist de eekhoorn niet goed wat hij moest zeggen, dus bleef het stil. De mier en de eekhoorn luisterden naar de wind die de takken van de bomen liet kraken. Soms vielen er hoopjes sneeuw naar beneden. Het was nu al een maand lang aan het vriezen waardoor alles mooi bleef liggen. De sneeuw creëerde een veelzeggende stilte. De mier onderbrak deze stilte: “Kan je het je nog herinneren, vriend?”
“Kan ik me wat nog herinneren?”, vroeg de eekhoorn verontwaardigd.
“Kan je het je nog herinneren”, vervolgde de mier, “wanneer je voor het laatst hebt genoten van het nu?”
“Ik ben nu toch aan het genieten” mompelde de eekhoorn.
“Oh ja? Waarom ben je dan de ganse tijd naar buiten aan het staren? Je hebt eigenlijk nog geen woord tegen me gezegd. Je bent verzonken in je eigen gedachten. Ik ken je al langer dan vandaag. Als je zo kijkt, zijn het geen vredige gedachten.”
De eekhoorn keek zijn vriend stilzwijgend aan. Hij leek iets te willen zeggen, maar vond zijn woorden niet. “Oké, sta mij toe jouw perspectief een beetje te boetseren”, zei de mier lachend en hij vervolgde zijn uitleg: “Kijk even naar de wereld door de ogen van kleine eekhoorn. Kijk door de ogen die je had toen je vijf jaar was. Zie je het, mijn vriend? We bevinden ons in een grote storm. Hoor je het dan niet? De wind doet onze mast kraken? Haal de zeilen neer! Stuur naar bakboord! Een grote golf zal onze flank anders raken. Ik weet dat de wind het volledige gezichtsveld blokkeert, maar het is beter om de die golf langs voor te trotseren. Met een beetje geluk drijft de kolkende massa water ons naar het licht.”
De eekhoorn stond als aan de grond genageld te luisteren naar het verhaal van de mier. Plots sprong hij op, deed de deur en alle ramen open. De koude wind waaide gierend het huis van eekhoorn binnen en doofde het haardvuur. De mier speelde hierop in, sprong op de zetel en wees voor zich uit: “Op naar de kern van die storm! Wij zullen hem tarten! Wij zullen niet kniezen! Eekhoorn, bakboord!” De eekhoorn draaide de zetel waar mier was opgesprongen met een felle ruk naar links.
“Goed gedaan, eekhoorn!”, riep mier uit, “Nu volhouden even volhouden. Ik denk dat ik het licht begin te zien. Opgepast, er komt een golf aan!"
Zowel mier als eekhoorn doken naar beneden. "Iedereen ongedeerd?", riep mier. "Ai ai!", reageerde eekhoorn. Mier keek voldaan naar eekhoorn: "Ik geloof dat ik het licht beter kan zien…ja, jaaa, daar is onze vrijheid, daar is het licht dat zolang verdwenen was. We hebben het gehaald!” Even bleef het stil en kwamen beide vrienden op adem. Even later begon eekhoorn geleidelijk aan de zetel terug te schuiven en de deur en ramen terug te sluiten. Hij lachte. Het was een lach van voldoening. De mier keek hem tevreden aan: “Nadenken kan toch soms zo vermoeiend zijn, niet? De eekhoorn bleef glimlachen, maar zei nog steeds niets.
“Mijn vraag,” vervolgde de mier, “wanneer heb je voor het laatst genoten van het nu?”
“Even geleden,” besloot de eekhoorn, “toen ik met mijn vriend een storm kon overwinnen.”

Auteur: AJ
Inspiratie: alle verhalen van Toon Tellegen 

The eternal memory of the North

Once upon a time, there was a group of beautiful people who had a feeling of Weltschmerz.
Plein de vie and united with a sense of kefi, some in search for there smultronställe, they went on a rocambolesco journey.

With a sense of Fernweh, they went to the top of the world and saw a stjerneklart éblouissant surrounded by the untouched nature of snowy hills. In this winterland solare, they enjoyed the apricity on their cold and blushy faces and the porosha all around them. They loved the friluftsliv and were even greeted by the firy fox Revontulet. The whole experience was just Mozzafiato!

The time vervloog without even knowing it had once begun. With a feeling of charmolipi, they looked back at their indelible journey. All of them felt richer but surreal. They carried different memories onirique, opgeslagen for eternity.

These searching souls would carry around a mutual, melancholic agape each time they would think back at what they experienced.
Because, you know what they say: Amore non è senza amaro.

Context:
De reis naar Lapland was een onvergetelijke ervaring. Ik heb hierover dit gedicht geschreven. In het gedicht heb ik tien verschillende talen gebruikt. In ons hutje zaten in totaal veertien mensen, zes verschillende nationaliteiten dus zes verschillende talen. Daarbij komen we uit Finland, reden we naar Noorwegen voorbij de grens van Zweden en Rusland, nog eens vier talen. Ik heb geprobeerd woorden te gebruiken die uniek zijn voor die specifieke taal, maar die daarom ook het beste een bepaald gevoel of een bepaald natuurfenomeen beschrijven. Ik heb ook proberen rekening te houden met de grammaticale regels van elke taal. Talen moeten namelijk met respect behandeld worden, doordat de taal de identiteit is van een cultuur.

Woordverklaringen:

- Weltschmerz (Duits, zn): een gevoel van droefheid dat men ervaart bij het idee van de onvolmaaktheid van de wereld
- Plein de vie (Frans, zegswijze): vol van het leven, vol goede moed
- kefi (Grieks 'κέφι', zn): een gevoel van ongecontroleerde blijdschap of enthousiasme

- smultronställe (Zweeds, zn): letterlijk betekent een plek waar wilde aardbeien groeien, maar metaforisch gaat het om een plek waar je intens gelukkig bent. Een plekje wat voor jou en enkel voor jou speciaal is en waar je je veilig voelt.
- rocambolesco (Italiaans, bn): ongelooflijk, fantastisch...
- Fernweh (Duits, zn): het antoniem van heimwee, dus de drang die je voelt om verre plekken te gaan verkennen
- stjerneklart (Noors, zn): het moment waarop je op een open plek staat en de sterrenhemel volledig zichtbaar wordt of op miraculeuze wijze wordt opgeklaard
- éblouissant (Frans, bn): iets dat ongelooflijk mooi is
- solare (Italiaans, bn): zonnig
- apricity (Engels, zn): het moment waarop je op koude winterdagen de zon tegen je gelaat voelt schijnen en je de warmte voelt van deze waterige winterzon
- porosha (Russisch 'поро́ша', zn): het moment waarop je op een ochtend nog ongeschonden sneeuw ziet liggen nadat het bijvoorbeeld een lange nacht zou hebben gesneeuwd en je enkel op die sneeuw de voetafdrukjes kan zien van dieren die er zijn voorbij gekomen.
- friluftsliv (Noors, zn): het is moeilijk om dit woord concreet te vertalen, want het gaat over een overkoepeling van wat het 'buitenleven' is. Letterlijk betekent het 'buitenleven', maar het gaat dus over het genieten van buiten activiteiten doen. Genieten van het buiten zijn, voornamelijk met vrienden.
- Revontulet (Fins, zn): dit is hun woord voor het noorderlicht. Er zit een mythe achter dit woord dat te maken heeft met 'the firy fox' waar ik het over had. Letterlijk betekent dit 'vossenvuur'. Het verhaal gaat dat er jagers proberen een vos te vangen, een vos die volledig bestaat uit vuur. De vos ging uiteraard van de jagers lopen en overal waar de vos voorbij komt laat hij zijn vurige vonken achter in de lucht. U kan het al raden, die vurige vonken kunnen wij zien als het noorderlicht.
- Mozzafiato (Italiaans, bn zelfstandig gebruikt): adembenemend

- vervloog (Nederlands, werkwoord in de VT): iets dat geleidelijk aan voorbij gaat
- Charmolipi (Grieks 'χαρμολύπη', zn): een gevoel wanneer je zowel blij als verdrietig bent, een intensere vorm van melancholie
- Indelible (Engels, bn): letterlijk gaat het over iets dat zijn sporen heeft achtergelaten, dus bijvoorbeeld wanneer je ergens krassen op hebt gemaakt, maar metaforisch gaat het over een herinner die voor eeuwig in iemands geheugen zal gegrift staan.
- onirique (Frans, bn): dromerig
- opgeslagen (Nederlands, werkwoord als voltooid deelwoord): dit woord is een woord dat nogal een grappig verleden heeft. Toon had een document gedeeld met zijn medestudenten. Doordat hij het had gedeeld stond de taal van het Word document geïnstalleerd op Nederlands. Telkens als er veranderingen worden gemaakt in een Word document komt er bovenaan het document 'opgeslagen' te staan. Eén van de collega's van Toon, Arianna, was plots enthousiast dat ze door even logisch na te denken was te weten gekomen dat 'opgeslagen', 'saving' betekent. Vandaar dat ik dit woord heb gebruikt, als een soort mopje waar enkel wij de punchline van begrepen.

- agape (Grieks 'ἀγάπη', zn): een diep gevoel van liefde
- Amore non è senza amaro (Italiaans, uitdrukking): een zelfgeknutselde Italiaanse zin waarmee ik wil uitdrukken dat liefde altijd samen gaat met een gevoel van bitterheid en droefenis. Liefde is het mooiste wanneer het soms pijn doet en de liefde die voorkomt uit pijn is naar mijn mening de sterkst gewortelde liefde die er bestaat.