Beste lezer, aanschouw deze prachtige foto van een uitgestrekt wolkendek. Als je deze foto bekijkt, zou je kunnen zeggen dat het een prachtige, vredelievende heenreis was. Op zich was het ook wel een vredelievende heenreis, al dacht mijn geweten hier anders over. Ik ga oprecht toegeven dat ik doodsbang was om te vliegen. Ik ben niet meer zo bang geweest sinds ik eens drie kwartier vastzat in een glazen lift in een shoppingcenter.
We hadden onze reis doordacht op voorhand gepland. We besloten onze heenreis in twee dagen te splitsen. We zouden het vliegtuig nemen om 9u45 en vervolgens om 13u10 aankomen. De vliegreis duurde slechts 2u25m. Het is hier een uur later, vandaar dat we rond 13u10 aankwamen in Helsinki.
Vervolgens moesten we een trein nemen naar de binnenstad van Helsinki. We kwamen daar aan rond 15u, wat perfect getimed was, want we mochten pas om 15u in het hostel binnen.
Het hostel was al een hele ervaring voor mij, omdat we op geen enkel punten het personeel van het hostel hadden ontmoet. Het hostel was gesitueerd op de zevende verdieping van een soort appartementsgebouw (straks daar meer over).
De living van het hostel waarvan iedereen gebruik mocht maken.
Toon had een code van het hostel ontvangen om binnen te geraken. Eenmaal binnen lagen onze keycarts al klaar op het aanrecht van een gemeenschappelijke keuken naast alle andere keycarts. In totaal waren er slechts 10 kamers in het hostel. Ik vond het best wel grappig om eten aan te kopen in de naburige Lidl en het klaar te maken in de gemeenschappelijke keuken. Iedereen kookte zijn eigen potje en ruimde alles netjes terug op. Soms werd er zelfs door één van de medehostelbewoners water gekookt voor iemand anders die ook warm water nodig had. Zowel Toon als ik vonden die eigenaardig en opvallend. We spreken hier van een totaal verschillende mentaliteit, beste lezer.
En dan nu, vooraleer we onze reis voortzetten. Herinnert u zich nog dat 'soort appartementsgebouw'?
Wel, Finland heeft de gewoonte om in een soort pakhuis alles te verzamelen wat ze nodig hebben. Bekijk het al een soort Wijnegem Shoppingcenter, maar dan zonder de blitse reclameborden en vermoeiende mensen.
In zo'n pakhuis bevindt zich meestal één supermarkt, enkele eetgelegenheden, 'andere' winkeltjes zoals een boekenwinkel, een bloemist enz. Daarnaast had ik ook een nailsalon en een kapper opgemerkt en dus ook ons hostel op de zevende verdieping.
Eén van de velen winkelcentra in Helsinki. Op de gevel van het gebouw staan alle winkels die zich in het gebouw bevinden.
We zetten onze reis voort met een intercity trein. Dit is de meest efficiënte om te reizen van de ene stad naar de andere. Vier uur lang reden we tussen uitgestrekte landschappen van bevroren meren, dennenbossen en Petson en Findus gethematiseerde huisjes.
Toen we eenmaal aankwamen werden we begroet door een reddende engel genaamd Annika Ryhänen, mijn tutor. We werden door haar en haar vriend Eric opgepikt aan het station en reden vervolgens naar de lokale Prisma. Fun fact: de Prisma van Joensuu is de tweede grootste van het land. De reden waarom ik hen als onzer reddende engelen beschouw is door de simpele reden dat door hun hulp de eerste dagen verder konden. Zo leerden we de S- en K-mafia kennen. Dit zijn twee supermarktenketens die telkens proberen elkaar te overtreffen. De S-Market is iets goedkoper dan de K-Market en dus een aanrader voor alle toekomstige studenten die naar Finland willen reizen.
Nadat ik heel het huis met nat had gedaan -je weet nooit wie er had gezeten- raakten we gesetteld. Het volgende plan was nu om zo snel mogelijk de stad te gaan verkennen zodat ik me de komende vijf maanden blindelings zou kunnen oriënteren.
De intercity train, de trein die klieft door het Finse landschap tussen steden.
Spijtig genoeg had ik niet de skills om een huisje te fotograferen vanuit een trein die 140 km/u reeds.
Dus zie hier: een Petson en Findus gethematiseerd huisje (uit Zweden). Voor alle docenten onder ons, mijn welgemeende excuses voor deze daad van onbetrouwbaar bronmateriaal.
Reactie plaatsen
Reacties