Soms wordt er mij wel eens de vraag gesteld of ik mij niet verveel tijdens dit hele Erasmusverhaal. Mijn antwoord ziet iedereen waarschijnlijk al van mijlenver aankomen: neen, helemaal niet.
Elke dag probeer ik het meeste uit mijn dag te halen, dus heb ik het gezellig druk. Dat is ook de reden waarom ik zo frequent blogberichten post. Toon en ik hebben een andere werkwijze. Hij is diegene die de weekverslagen tipt. Ik ben hier heel blij mee. Zo weten jullie, mijn beste lezers, tenminste wat we allemaal aan het doen zijn. Ik daarentegen zoek naar ervaringen. Dit vergt tijd. Als je ervaringen wil delen, moet je ze eerst hebben ervaren.
Ons nederige stulpje.
Het is belangrijk om te weten dat niet alles wat we doen als hoog intellectueel-geestverruimend kan omschreven worden. Dit wilt niet zeggen dat het voor ons geen betekenis heeft. Het is daarom misschien ook eens leuk om te praten over de band die Toon en ik hebben opgebouwd, want wat we doen, doen we meestal samen. (We worden niet voor niets door sommigen hier het getrouwd koppel genoemd.)
*Rustig starend naar zijn creatie kreeg hij geleidelijk aan meer honger*
Eerst en vooral is eten voor ons zeer belangrijk. Wij zijn bon vivants! Een goede maaltijd kan de dag echt een stuk rooskleuriger maken. Daarbij kook ik ongelooflijk graag. Ik experimenteer graag in de keuken en probeer mezelf telkens heruit te vinden.
Allereerst ben ik begonnen met verschillende soorten soepen te maken en daarnaast ben ik ook beginnen werken met niet zo vaak voorkomende groenten zoals koolrabi, paarse aardappelen en spruiten. Ik probeer ook nieuwe gerechten uit zoals Shakshuka, Ratatouille, Musaka, Lasagna en vers Naanbrood. Ook interessant om te weten is dat alle gerechten vegetarisch zijn.
Tussen u en mij gezegd en gezwegen mis ik eigenlijk geen vlees...behalve spek en kip. Hieronder kunnen jullie nog enkele van mijn creaties vinden.
Ik wil wel even zeggen dat de foto's die ik heb getrokken er soms echt niet fotogeniek uitzien. Het eten ziet er al gegeten uit en dus niet appetijtelijk, maar het gaat voornamelijk om de smaak en het feit dat we nog rondlopen. Ik heb tot nu toe niemand vergiftigd.
1. Noedels met een lookroomsausje, spinazie, pijnboompitten en Tempurakaassticks
2. Puntpaprika uit de oven gevuld met mozzarella en wortelpuree
3. Gebakken rijst met broccoli en teveel kaas
4. Lasagna
5. Een hoopje verdrietige Musaka
6. Pasta alfredo met vreemde vegetarisch worstjes
7. Ramen met champignons
8. Gebakken patatten met appelmoes en tofu (waarvan ik dacht dat het kip was...anticlimax)
9. Een half, gevuld Naanbrood. In het brood zit puree, kaas en pesto en het is gebakken in lookboter
10. Een soort vegetarische knackworstjes met een wok van tomaat, paprika, wortel en ajuin in crèmesaus en een puree van paarse aardappels (dit is één van de gerechten waarbij ik echt was aan het experimenteren...laten we zeggen dat het lekker maar interessant was)
11. Geroosterde aardappels met Shakshuka
12. Ratatouille met 'gratin dauphinois' aardappels
13. Preisoep
Als we samen thuis zijn, zal je ons voornamelijk in de keuken vinden. Bij ons heerst de onuitgesproken regel dat we niet in onze kamer gaan hokken als er geen reden toe is. Het is veel gezelliger om gewoon een beetje bij elkaar te zitten. Daardoor hebben de vier muren van onze keuken al vele verhalen gehoord. Verhalen die grappig zijn, ontroerend zijn of frustraties opwekken...verhalen die deze vier muren nooit zullen verlaten. Daardoor voelt onze kleine keuken aan als onze thuis.
'S avonds kijken we vaak films en series, delen een snackje of proberen een random puzzel in elkaar te steken.
Doorheen de dag zijn we voor school bezig of regelen we onze financiën. De boekhouding is toch zo'n rooskleurige uitvinding! Wat is het toch prachtig om volwassen te zijn, om rekening te moeten houden met alles wat je doet...
Ik ben er maar mee aan het lachen. We staan er financieel namelijk goed voor en komen zeker niets te kort, dus dat geeft dan ook weer een voldaan gevoel.
Nog een grappig clipje om te bekijken: Toon is heel goed in de was en nieuwe manieren vinden om de was te drogen. Eén bepaalde dag hadden we zoveel was dat we heel ons appartementje moesten vol hangen. Spijtig genoeg kon onze douche dit niet echt aan.
Ik begrijp dat het nu lijkt of wij heel der dagen binnen zitten, maar niets is minder waar. Doorheen de dag trekken we er vaak op uit. We gaan naar het centrum en bezoeken daar tweedehandswinkels, gaan ergens iets eten of gaan uit.
Deze outfit werd mede mogelijk gemaakt door de tweedehandswinkels van Joensuu.
De club Las Palmas in al zijn glorie.
Voor de geïnteresseerden: neen, we waren niet zat op deze foto. We zijn gewoon een beetje aan het genieten van alle omgevingsfactoren.
We vinden daarnaast ook heel fijn om de sportieveling uit te hangen. We hebben deze week de fitness ontdekt. Voor Toon was het de eerste keer, voor mij was het zes maanden geleden. We werden een beetje geradbraakt, maar dan voel je tenminste dat je leeft en zoals men het altijd in 'the gym' zegt: "No pain, no gain!"
Tot slot namen we ook deel aan enkele wintersporten zoals schaatsen, skiën en sleeën. Ik weet dat je sleeën niet echt als een sport kunt beschrijven. Het enige wat je doet is namelijk van een heuvel glijden en terug naar boven wandelen...maar dat terug naar boven wandelen, hoho, dat was me wat hoor. (Voor de opmerkzame lezer: heel goed gezien, dit is inderdaad een voorbeeld van sarcasme.)
Je kan mijn slee-ervaring bekijken via dit filmpje.
We zijn ook gaan schaatsen. Het was ontzettend fijn om op een openlucht schaatspiste te gaan schaatsen. De schaatspiste bevond zich in Latolankatu. Dit is een studentenwijk die op ongeveer 40 min met de bus verwijderd ligt van ons huis in Karjamaëntie. De opmerkzame lezer heeft waarschijnlijk gemerkt dat ik in de verleden tijd ben aan het praten. Dat is door de simpele reden dat het nu te warm is geworden om nog te gaan schaatsen want de schaatspiste is gesmolten. Er zijn nog enkele indoorschaatspistes waar we naartoe kunnen gaan, maar willen is een ander verhaal. Als je het gewend bent om 's avonds of in de ondergaande zon te gaan schaatsen, is het een vrij grote opdoffer om nu indoor te gaan schaatsen. Hierbij heb ik nog twee clipjes. Het eerste is van een schaatsende Arno. Ik wil hier wel bij zeggen dat ik mij echt niet zelfzeker voelde op een schaatspiste, terwijl Toon soms droogweg snackjes was aan het eten tijdens het schaatsen. Deze man heeft ook achteruit leren schaatsen door de scheidsrechters van de ijshockey bezig te zien, dus hij kan het echt wel een heel stuk beter dan ik. Het tweede clipje is gewoon een mooi beeld van de besneeuwde schaatspiste. We waren gaan schaatsen toen het best hard aan het sneeuwen was. We hadden er expres voor gekozen om te gaan schaatsen in sneeuwweer, gewoon om het eens te ervaren. Het was een prachtige ervaring. Als er zulke dikke vlokken vallen stel ik me altijd voor dat ik in een sneeuwbol zit die even werd opgeschud.
Voor de komende twee uur zouden deze twee zielen hun grenzen proberen verleggen.
Naam: Arno
Voeten: Toon
Schaatspiste by night
Schaatspiste by snow
Tot slot het skiën. Het was voor mij veel te lang geleden dat ik nog op latten had gestaan. Fun fact: toen ik 17 jaar was en een actieve monitor van Kazou probeerde te zijn, hebben ze mij tot skimonitor uitgeroepen enkel en alleen omdat ik mee wilde gaan op hun skivakanties. Was dit een slimme beslissing om gewoon mij uit te roepen tot skimonitor zonder dat ik veel ervaring had...? Daar mag zelf uw oordeel over vellen.
Het is wel een feit dat skiën veel beter lukte dan schaatsen. Ik had het gevoel om te skiën direct terug te pakken en zonder heel veel problemen te ondervinden heb ik alle pistes uitgetest, ook de zwarte pistes. Ik moet wel zeggen dat ik de zwarte piste niet zo aangenaam vond. Ik moet teveel rekening houden met mijn snelheid, waardoor ik niet meer van het skiën kan genieten, dus heb ik voornamelijk rode pistes begaan.
Ik ben een volledig weekend gaan skiën. De eerste dag heerste er een sneeuwstorm op de heuvel. Soms was de wind zo hard dat ik volledig tot stilstand werd gebracht op het moment dat ik een helling probeerde af te dalen. Het was dus niet zo heel veilig om in dit weer te skiën. Daarbij zorgde de verse laag sneeuw ervoor dat je vaak werd tegengehouden. De sneeuw bleef plakken onderaan de ski's waardoor het soms aanvoelde alsof je over schuurpapier de heuvel afdaalde.
De tweede dag kwam Toon mee waar ik heel blij om was. De dag was een heel stuk beter, de sneeuwstorm was volledig gaan liggen en ik kon toen pas aanschouwen wat ik de vorige dag volledig had gemist. Rondom de skipiste kon je namelijk een ongelooflijk groot meer zien dat zich uitstrekte tot zover het oog reikt. Het was prachtig om in deze setting te skiën en ik was ook blij dat ik nu tenminste wel vlot kon afdalen.
Hierbij heb ik ook nog enkele clipjes. Het eerst clipje heeft Toon gemaakt van het uitzicht. Dan heb je tenminste een idee van de omgeving waarover ik sprak. In het tweede clipje zie je mij lichtelijk houterig voorbij skiën. Het laatste clipje is een zeer korte weergave van een Arno die zijn blijdschap uit op de skilift.
Skilift tijdens een sneeuwstormpje.
Arno die helemaal klaar staat om de berg in volle vaart af te gaan bij een waterig, warm zonnetje.
Het laatste wat ik nog kwijt wil, is een korte appreciatie voor Toon. Ik kende hem niet voor we vertrokken. Grappig genoeg zitten we op dezelfde hogeschool, maar hebben we elkaar nooit gekruist. We hebben elkaar voor het eerst ontmoet in oktober tijdens de voorbereidingen van dit prachtige Erasmusverhaal. We voelden toen al wel dat het klikte, maar ik geloof dat we allebei nooit hadden verwacht dat het zo goed zou klikken. Drie maanden met iemand samen leven is niet niets. Toch hebben wij dit met glans gedaan.
Sommigen zullen de moeilijkheidsgraad hier niet van inzien. Laten we gewoon zeggen dat het soms niet zo simpel is om met mij samen te wonen. We waren een prachtig team en vulden elkaar in alles aan. Zoals ik in het begin zei, hou ik mij graag bezig met koken, terwijl Toon voornamelijk de was op zich neemt. Als één van ons twee teveel zou hebben gedronken, zullen we elkaar altijd opvangen. Hij is de extraverte, ik ben tegenover hem eerder introvert. Hij maakt het dus voor mij gemakkelijk om ergens mee in te sluizen omdat hij vaak het gesprek opent. Het klinkt lekker melig, maar dat kan mij geen knijt schelen: ik zal hem missen als hij vertrekt en ik ben ontzettend blij dat ik met hem dit verhaal kon delen. Dus, merci Tok om uw unieke zelve te zijn en karakter te hebben om dit unieke zelve te blijven bij iedereen.
Boodschapje van onzen Toon toen ik een ganse dag was weggeweest en alleen thuiskwam.
Zie ze is lachen!
Reactie plaatsen
Reacties