Eindelijk, het was zover, Lapland. Van de zenuwen maar een half uurtje geslapen. Bagage 1838929 keer nagekeken. Vrienden bleven slapen. Tassen thee bij de vleet. Honing op. Thermos in orde? Koptelefoon opgeladen? Heb ik wel alles bij? Immens veel stress hield me wakker. Toen zat ik ineens op de bus. We waren vertrokken. Het was zover. Iedereen rond me viel in slaap, en ik deed geen oog dicht. Vooraan zat ik in de bus, naar buiten turend door het grote raam, wachtend op de opkomende zon. Die begroette me warm.
Dag 1, woensdag. Om half 5 vertrok de bus, richting Rovaniemi, het dorp van de Kerstman. We stopten om de 3 uur voor wat frisse lucht, en besloot dan ook maar wat gitaar te spelen. Veel luisterende oren, weinig ogen open. In het dorpje van de Kerstman wandelden we dan 2 uurtjes rond. Er was een messenwinkel ;) Je kent me, ik kocht er eentje. Het Finse scoutsmes is nu dus ook in mijn bezit. Goed voor de collectie!
Na het dorpje van de Kerstman, wat juist binnen de noordpoolcirkel gelegen is, trokken we verder naar Saäriselka. Daar waren onze cottages gelegen. We ontmoetten onze gids, Kaius. Een waanzinnig toffe kerel die direct doorhad waarom ik mijn gitaar bijhad. Hij heeft er namelijk ook eentje. ‘We need to jam together!’ was zijn eerste reactie. ‘Of course, as you wish.’ was mijn reactie. Uiteraard wil ik jammen. Wanneer? Op de bus als we naar Noorwegen gaan, zei hij. Olraajt! Plan gemaakt. Eerste indruk gezet bij de Lappen.
Nadien kwamen we na een lange dag aan in onze cottage, Kelorenttu genaamd. Een magnifieke blokhut voor 14 personen, waar we voor gezorgd hadden ;), die een sauna had!
Enkele weken voordien konden we registreren voor accommodatie, en ik en Arno hadden het grappige idee om ons te plaatsen in de grootste die er was. First come, first serve, dachten we. Dus, 12 personen uitnodigen om ons te joinen was de volgende taak. Dat lukte dan ook vanzelf, wij hebben gewoon kei veel vrienden xd. Cottage vol, welle content.
Terug naar de lange dag. Rond 16u gearriveerd, helemaal uitgeput. Sauna aangezet, doucheke gepakt en uitgeladen. Gezellige avond met de Italianen, Grieken, Duitsers en Australiërs in onze blokhut. Te laat men bed in, maar ja, FOMO hé… (Fear Of Missing Out). Een kort nachtje later stond de eerste activiteit op de planning.
Donderdagochtend. 6u eruit, ontbijt en middageten klaarmaken, en afspraak aan de bushalte vlakbij voor de eerste activiteit. ARCTIC SKILLS. Van een local kregen we een uitgebreide uitleg over hoe je jezelf warm kan houden in deze omgeving. Dat kon ik wel gebruiken xoxo.
Die voormiddag deden we ijsvissen, waarvoor je door 60cm ijs moest boren. Hierna was het shelter-bouwen aan de beurt. Een soort van Finse iglo bouwen. Daarna vuur maken met ‘flint and steel’. Heel plezant, ben er wel tamelijk goed in ook.
Nadien opwarmen bij het kampvuur en voorbereidende uitleg krijgen voor en door de rendier-herders. Heel interessant! Ze wisten ons te vertellen wat er allemaal gedaan wordt met het lichaam na de slachting, en waarom ze gehoed worden. Zo wisten ze ons te vertellen dat er NOOIT, maar dan ook NOOIT, een rendier geslacht wordt puur om zijn vlees. Alle overblijfselen worden gebruikt om zaken mee te maken. Enorm cool.
Na de fantastisch kalme, relaxte beestjes wat eten te geven, wat foto’s te nemen, mochten we nog even opwarmen bij het haardvuur en wachtte de bus terug op ons. Een geslaagde dag met weer wat nieuwigheden!
’S Avonds gingen we, je kan het al raden, in de sauna. Ik geef je ook de Finse manier van werken mee. Het MOET hier zo, anders ben je een ‘platte jat’ zoals ze wel eens zeggen.
Dus, je start met een warme douche, niet inzepen, gewoon ‘quick rinse’. Daarna ga je in de sauna voor 20 minuten. Goed laten stomen is belangrijk. Zweeettennnnn. Na ongeveer 20 minuten ga je enkele minuten buiten staan, in de sneeuw. Liefst zelfs ga je liggen in de sneeuw. Na 2 minuten ga je terug in de sauna. Je herhaalt dit ongeveer 3 keer. Dan een ijskoude douche en goed wassen. Je zal zien, je bent nog nooit zo proper geweest. Zo, dat voor dag 2. We gaan naar vrijdag. Dag 3.
Huskey safari! De woefers stonden al klaar wanneer we aankwamen, ook weer vroeg des ochtends. Na een korte maar krachtige uitleg gingen we de slee in. Ze gaan ongeveer 30 kilometer per uur als je de honden niet onder controle houdt. Wij konden dat uiteraard wel, sinds ik wat kennis heb van woefers. Het lukte wel. Na een half uurtje sleeën was het tijd voor knuffelen en foto’s trekken. We konden heel wat woefers wat aandacht geven, en na een geslaagde voormiddag trokken we terug richting Kerolenttu. Daar even pauze, goed gegeten en dan terug afspraak voor de volgende activiteit! Om 19u stapten we terug de bus op richting de bergtop vlakbij voor een sneeuwschoenenwandeling! Super excited trokken we onze schoenen aan, en ik had als voorbereiding wat schoenwarmers bij in mijn Meindl’s gestoken. Achter Kaius trokken we de diepsneeuw in. Hij demonstreerde ook even hoe diep het echt was, door zijn schoenen uit te doen en er gewoon in te springen. Hij zakte tot aan zijn nek weg. Met een paar man trokken we hem terug recht. We zagen aurora, lagen in de sneeuw, reflecteerden op de kans die we wel niet kregen met hier te zijn, het was waanzinnig.
Daarbovenop won ik ook de eindsprint tegen Kaius, en had hij mij een biertje tegoed. Na een dikke knuffel en een proficiat van de groep voldaan terug de bus op. Zeer moe weer mijn bedje in.
Dan de voorlaatste dag, op weg naar Noorwegen! Richting Bugøynes zagen we prachtige uitzichten, enorme meren, en benadrukte Kaius dat je niet zomaar hier overleeft als je niet weet waar je mee bezig bent. Na een aantal rendieren te passeren op de weg, vroeg Kaius om te jammen. Normaal kan je onderaan ook 2 video’s vinden van ons, al jammend en zingend op weg naar Bugøynes. Wake me up van Avicii en I want it that way van the Backstreet Boys kon niet ontbreken. Onderweg stopten we ook aan een van de weinige rivieren die een stroming sterk genoeg heeft om niet toe te vriezen. Een prachtig uitzicht, waar ik ook een Belgisch-lookalike biertje van Kaius kreeg. Hij was me niet vergeten ;)
Enorm knappe uitzichten later kwamen we aan het einde van de weg. Het einde van de wereld, zoals de burgemeester van het dorp, die ook schoolmeester en eigenaar van hét lokale restaurant is, ons vertelde. Met een kom verse vissoep en heel wat goed gezouten Fins brood met gezouten boter in onze maag konden we dan naar de sauna vertrekken. Arctische Oceaan, here wie kom.
We kwamen aan bij de sauna, waar de zoon van die burgemeester op ons stond te wachten. Hij gaf ons uitleg bij hoe je de routine moet volgen. Hijzelf was zo gewoon aan de verandering van koude naar warmte dat hij heel zijn outfit, wat bestaat uit arctische kleding EN een muts, gewoon aanhield in de sauna. Hij demonstreerde hoe je het liet stomen en hoe je best in de oceaan gaat. Dat laatste beschreef hij als ‘A ge alleen maar uwen dikken teen erin steekt, dan gade der nooit ingaan.’ LOPEN!
Okidoki, begrepen, lopen it is. Kaius ging na 20 minuten, ferm int zweet gelijk ik, voor nen eerste keer. Ik ging mee, ik wou het zo snel mogelijk gedaan hebben. Samen met nog wat andere mannen liepen we keihard de oceaan in. Uiteindelijk gingen we er 4 keer in, waarvan 3 keer kopje onder!
Onze gids zei ook dat je geen douche mag nemen voor 2 dagen. Er zit zout uit de oceaan in je lichaam, en dat zorgt voor een natuurlijke nivea-laag. En inderdaad. 2 dagen later en mijn huid was nog steeds enorm zacht. Na een busritje kwamen we aan bij de grootste souvenirwinkel die ik ooit had gezien. Na wat rondsnuisteren kwam ik nog wel wat dingen tegen ;) Het thuisfront content!
’s Avonds een grote pannenkoekenbak! De Italianen hadden het niet goed door, en namen kaas en hesp uit de ijskast. Ik wist niet wat ik zag, en barstte in lachen uit. Ik gaf hen wat suiker en honing ;)
De volgende ochtend moesten we om 10u uit onze cottage. Na een emotioneel afscheid van de sauna en ons knus hutje, trokken we de berg op om nog eens van het uitzicht te gaan genieten. We namen een tasje koffie in het ski-resort en genoten van onze rust. Heel wat goede gesprekken later vertrokken we richting bus.
Na een mega, maar dan ook mega-emotioneel afscheid van Kaius gingen we terug op weg. We kregen van hem nog een opnaaibadge, die ik allemaal op mijn rugzak ga naaien. Koptelefoon op, muziekje erbij, door de foto’s bladeren, en terugblikken met af en toe een traantje op wat een van de allerbeste ervaringen van mijn leven was.
Na een enorm vermoeiende en eeuwig durende busrit kwamen we hier terug aan om 5u ’s ochtends. Ik sliep even, maar was door mijn biologisch ritme, dat helemaal omzeep is na die week, na een paar uur al terug wakker. Ik besloot uit te pakken, vuile was klaar te zetten en te suffen. Ik begon dan maar aan mijn blogpostjes. Die lees jij nu.
Indeed, ge bent aan het einde gekomen. Thanks for reading luitjes.
Tok going for some sleep. Kusje
Reactie plaatsen
Reacties