Blogpost 1: Week 2 januari

Het is zover. We mogen vertrekken. De vlieger op om kwart voor 10, perfect op tijd uiteraard, we gaan naar Finland hahaha… Wat had je gedacht? Eenmaal aan boord de normale gang van zaken, maar enorm veel turbulentie door de wind en regen. Na de landing een beetje in de knoop met de tijdzones, omdat het hier een uur later is dan in België, maar dat lukte ons wel.

We hadden op voorhand al heel wat zaken geregeld, maar konden nog geen treinticketten boeken om van het vliegveld naar het stadscentrum te geraken. Dit konden we heel gemakkelijk daar, aan een van de automaten aan het perron. Je kon er maar 1 richting uit, en dat was naar het stadscentrum. Snel geregeld om het zo te zeggen.

Eenmaal in het stadscentrum aangekomen zijn we eerst 35kg bagage (als je alles optelt) gaan afzetten in ons hostel, Moi Aikatalo Hostel, in het midden van het stadscentrum op het 7^de verdiep. (Lees meer in de praktische rubriek). Hierna zijn we even op adem gekomen in het hostel, en zijn we wat gaan wandelen door Helsinki, mainly op zoek naar een winkel voor wat kleinigheden. In de lokale Lidl vonden we heel wat zaken die je hier ook kan kopen, dus dat viel goed mee! Na het eten zijn we nog een avondwandeling gaan maken, waarvan je heel wat foto’s kan vinden in de fotorubriek! (Helsinki by Night)

De dag nadien namen we de langverwachte treinrit van Helsinki naar Joensuu. Hier had ik, en Arno ook dacht ik ;), het langste naar uitgekeken. Een bijna 5 uur durende treinrit door de adembenemende sneeuwlandschappen van Finland. En dat was het ook. Echt enorm prachtig, grote meren, veel bomen, veel bosbouw,… knap!

Bij aankomst wachtte Annika, de tutor van Arno, ons op met de auto om ons van het station naar ons appartement te brengen. Op voorhand had ze voorgesteld om terwijl ook wat basisinkopen te doen. Ze liet ons de goedkoopste supermarkt zien, die te vergelijken is met IKEA, ook met wat je er kan kopen, niet alleen met hoe groot de winkel wel niet was… Na aankomst in het appartement was het was settelen.

De volgende dagen waren heel wat schoolwerk, zaken in orde brengen en op het gemakje de omgeving verkennen. We wandelden samen met onze kotgenoot uit Spanje, Manuel als ik het correct schrijf, naar het dichtstbijzijnde meer. Maar ik spreek van een meer zonder einde, het is gigantisch, adembenemend zelfs. Het was ook bijna compleet toegevroren, mensen fietsten erover en wandelden zo naar andere dorpen. Te gek gewoon. Mooie ervaring. Een goed einde van de week!